Een bijzonder jaar is voorbij, een jaar dat niet in onze koude kleren is gaan zitten en dat we niet snel zullen vergeten. Wat nu komt is een tijd van de balans opmaken en terugkijken, herinneren en gedenken van wat was en niet meer terugkomt. Maar tevens een tijd van vooruitblikken: wat gaat komen, wat zijn de plannen en hoe staan we ervoor? Er zijn veel nieuwe ontwikkelingen gaande. Zo krijgen we te maken met een grootschalig vaccinatieprogramma. GGD en huisartsen zetten de schouders eronder om ons land te vaccineren. We staan aan de vooravond van de verandering, het begin van het eind is in zicht. Al heb ik mij laten vertellen dat de echte ommekeer nog minstens 6 maanden op zich laat wachten…
Huidhonger…
We kunnen en mogen voorlopig nog niet knuffelen, aanraken of gewoon handen schudden. Het is nog te vroeg. Op 8 januari start de vaccinatie, met als grootste vraagstuk wie eerst? Pas als er 70% gevaccineerd is, zal er weer sprake kunnen zijn van de normale lichamelijke omgang die wij gewend waren voordat corona ons letterlijk terugwierp op onszelf. Hoe is dat… voor jou persoonlijk? Ben je eraan toe om weer geknuffeld te worden door je beste vriend, vriendin, collega… zoveel momenten van blijdschap, verdriet en eenzaamheid die wij kunnen verzachten met onze lichamelijke aandacht. Ik merk persoonlijk dat het mij steeds zwaarder valt, dat ik niet even een knuffel mag geven aan mijn lieve schoonmoeder van 87 jaar. In haar verzorgingstehuis was een volledige lockdown vanwege het feit dat een medewerker van de schoonmaak, die in alle kamers van de bewoners komt, corona bleek te hebben. Alles op slot, dus waren het eenzame feestdagen voor de kwetsbare ouderen. Dit was op veel plaatsen de harde werkelijkheid. Landsgrenzen gesloten en mensen op een plek waar ze niet wilden zijn tijdens de kerst- en oud-en-nieuwviering.
Onzekerheid…
Het maakt mij onzeker. Ik blijf hopen en geloven in de ommekeer. Zo is mijn positief gestemde karakter, zoals velen mij kennen. Desalniettemin word ik bang als ik al die cijfers zie en maar geen verbetering beluister op radio en tv. Ik probeer steeds meer contact te vermijden, maar ik ben blij dat ik naar mijn werk kan en mag, patiënten spreek en zorg kan verlenen. Samen delen van zorgen en onzekerheden maakt het draaglijker en is voor velen een pleister op de coronawonde.
Nieuw jaar… frisse kansen
Maar het nieuwe jaar is begonnen. We hebben het rustig en behouden ingeluid, alleen, in eigen gezin of met een klein gezelschap. Er was wel geknal, het vuurwerk moest toch ergens een keer afgeschoten worden, maar het waren geen bommen. We kijken uit naar nieuwe mogelijkheden en uitdagingen, doordrongen van het feit dat niets is wat het lijkt en dat er weinig voor nodig is om de hele wereld op zijn kop te zetten en daarmee ook ons persoonlijke wereldje. De kracht is om in het ‘nu’ te staan en te beseffen wat er wel is. In ieder geval vrede op aard in ons land. We zien wel maskers, maar daarboven vriendelijke ogen. We geven geen hand, maar reiken wel naar elkaar en helpen waar nodig. Laten we zo ook in 2021 met elkaar per dag kijken wat er nodig is om met elkaar goed en blij het jaar in te gaan. Niet te ver vooruit… per dag een stap zetten in de nieuwe wereld.
Veranderingen…
Corona houdt ons bezig, dat zie je maar weer aan het hier bovenstaande verhaal. Het heeft impact op alles en iedereen. Toch zijn we druk bezig in diverse adviesraden en scholingen om voorbereid te zijn op het preferentiebeleid en de nieuwe standaard COPD die er dit jaar aankomt. Wees bewust van de veranderingen die dat voor jou teweegbrengt in je patiëntenzorg. Medclass houdt jou op de hoogte!
Een mooi 2021 gewenst!
Adrie Schaap-de Jong, professional chronische zorg