De laatste maand van het jaar is ingegaan. Als ik buiten loop, en dat doe ik graag, zie ik de lichtjes in de bomen en tuinen verrijzen. Een glinsterende wereld om mij heen, met de feestelijke sfeer van verwachting en gezelligheid. Ik geniet er enorm van, we hebben de hoop nog niet verloren! Als we voorzichtig omkijken, zien we dat er een bewogen jaar achter ons ligt. Heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop. Een zomer van hoop: hebben we het gehad, kunnen we doorgaan, doorgaan met leven? Het bleef echter bij hoop, want we zijn inmiddels terug bij af en bevinden ons weer in de eigen bubbel, met mondmasker op en de restricties die nodig zijn om vat te houden op de IC-bedden en ziekenhuisopnames.
Bubbel
Ik sprak al over onze eigen bubbel. Dat klinkt in mijn beleving fijn en het voelt veilig. Geen invloeden van buitenaf. Er komt nogal wat op ons af uit de wereld om ons heen. Wat heb je nodig en waar kun je iets mee? Die vraag stel ik mezelf regelmatig. Het enige wat al dat hartverscheurende nieuws met mij doet, is dat ik verdrietig word en mezelf klein voel. Machteloos. Ik weet niet wat ik moet doen om al het leed te keren. Dus klein houden, mijn wereld: dat is wat ik doe.
Feest
Nee, het is zeker geen feest! Vandaar dat ik zo blij word van even niet de wereld, maar gewoon mijn eigen kleine familie om mij heen. Vrienden en collega’s. We hebben elkaar en werken met elkaar op ons kleine postzegeltje in ons dorp aan een betere wereld.
Ja, dat kan door feest te vieren, in het klein. Stilstaan bij het mooie dat wij kunnen en mogen genieten van elkaar. Dat er, zij het aangepast, ruimte is om elkaar te verblijden met een surprise of gedicht. Pakjes uitdelen en elkaar waarderen. Positief met elkaar denken in oplossingen en niet in problemen!
Zorg
Neemt niet weg dat er zorg is, en verdeeldheid. Wel of juist niet vaccineren: hoe laat je elkaar daarin onbevooroordeeld vrij. Het is eenvoudig als het je niet raakt, maar als het dichtbij komt, wordt het moeilijker. Ik blijf neutraal, maar moet eerlijk toegeven dat ik erg verdrietig en ontstemd was nadat mijn lieve oom is overleden na een opname op IC met COVID-19. Niet gevaccineerd uit geloofsovertuiging. Een deel van mijn familie woont in de zogeheten bijbelbelt en is tegen vaccinatie. Ik laat het onderwerp eigenlijk altijd rusten en had respect voor hun leven en geloof. Ik merk dat ik het moeilijker vind nu het zo dichtbij is gekomen.
Het maakt dat ik met mijzelf in gesprek ga, want discussie is regelmatig onderdeel van de eerstelijns praktijk. Denk aan een COPD-patiënt die blijft roken, een diabeet die niet beweegt en niet stopt met eten. Dagelijks een duivels dilemma. We moeten er mee leven en omgaan, het beste kiezen van vele slechten. Dan kunnen we vol vertrouwen uitzien naar een nieuw en uitdagend jaar!
Adrie Schaap