We zijn de afgelopen twee jaar in de ban geweest van Corona. Gelukkig is nu het tijdperk aangebroken van terug naar normaal. Hoewel we uiteraard voorzichtig moeten zijn en mogen wensen dat er niet weer een nieuwe variant opduikt die ons leven op zijn kop zet. Vooralsnog gaan we de goede kant op en mag bijna alles weer zonder restricties.
Als ik na ga wat dit voor mij persoonlijk betekent, dan kan ik zeggen dat ik erg blij ben dat ik mij weer vrij kan bewegen door het leven. Vrijheid van doen en laten. Ik heb de afgelopen jaren ontdekt dat dit erg belangrijk is voor mijn sociaal en economisch welbevinden. Het geeft je letterlijk lucht als je mag zijn wie je bent en het leven kunt leiden dat je hebt ontwikkeld door studie, opleiding en familie. Ik had het soms letterlijk benauwd, zonder dat ik daadwerkelijk Corona heb gekregen. Het idee dat de wereld om je heen niet meer is wat het lijkt, gevoed door angst en beperkingen. Ik vond het erg moeilijk, en dat terwijl ik eigenlijk niets te klagen heb. Ik heb mijn werk behouden en ben niet ziek geworden.
Impact
Zoals ik zojuist beschreef is de impact van zo’n verandering opgelegd door een pandemie en de daaropvolgende regels van de overheid groot. Laat staan dat je daarnaast nog allerlei andere klappen moet opvangen. Hoe veerkrachtig ben je dan als mens? Ik heb mensen gesproken die werk en financiën zagen verdwijnen. Geen perspectief meer. Eenzaamheid omdat er niet meer aan clubactiviteiten en sport gedaan kon worden. Het sociaal leven van jeugd dat vastliep, ouderen in een sociaal isolement. Voor ieder valt iets te zeggen: veel ouderen vertelden mij dat ze de laatste jaren van hun leven zo anders bedacht hadden. Ineens was alles anders. Maar wanneer bedenk je iets? Het was een vanzelfsprekendheid waarin we allemaal geloofden, ons leven en onze wereld konden niet stuk. Er bleek helaas maar weinig nodig om alles aan het wankelen te brengen.
Chronisch lucht te kort
Mensen met een chronische ziekte hebben het erg zwaar gehad, de beperkingen die er lichamelijk zijn als je COPD hebt zijn groot. Het betreft een grote groep. Het is wereldwijd een van de meest voorkomende doodsoorzaken (WHO) en het aantal neemt nog steeds toe. Een longaandoening als COPD is zeer ingrijpend en kan leiden tot een verlies van kwaliteit van leven en arbeidsproductiviteit.
Zorg op maat
Voor deze patiëntengroep is zorg op maat nodig, dat kan ik uit eigen ervaring beamen. Ik doe nu ongeveer 16 jaar longzorg en heb gezien dat juist bij deze groep mensen geen eenheidstherapie past. Ieder mens is en reageert anders. Een verhoogde ziektelast bij een redelijke FEV1, of juist andersom: een lage FEV1 en een lichte ziektelast. Ik zie het allemaal voorbij komen in de dagelijkse praktijk. Vertrouwen in behandelaar is van groot belang. Therapietrouw is een onderbelichte factor in de COPD-zorg. Het is onze taak als zorgverlener om de patiënt voor te lichten en positief te bewegen tot goede zelfzorg.
Wees waakzaam en begeleid je populatie longpatiënten actief, maak een nieuwe start en roep op of bezoek aan huis, ken je mensen en hun ziekten. Zorg voor zicht op je zorg.
Zuurstof krijgen we van de bomen, maar wat zijn er veel omgewaaid in de storm van februari. Zuurstof hebben we nodig, bomen zijn nodig. De stormen die ons land teisterden laten zien hoe klein we zijn, hoe snel uit balans. Doden en veel schade.
Angst kan je beheersen, maar leef met de dag. Adem in, adem uit, probeer positief te blijven en sta op in je rol als zorgverlener. Laat zien wat je kunt en geef hulp waar nodig. Dan staan we samen sterk en veerkrachtig in ons werk!
Adrie Schaap-de Jong, professional chronische zorg