Wat leven we toch in een mooi en verrassend land. Zo staan we allemaal op het ijs, al dan niet op schaatsen, want dat is toch nog echt een dingetje. Zeker als je de afgelopen negen jaar niet meer op die gladde ijzers hebt gestaan. En dan ineens kun je zonder jas door het bos wandelen, met een verschil van 20 graden ten opzichte van het vorige weekend. Hoe heerlijk is dat! De paden op, de lanen in... daar is iedereen aan toe. Dat gevoel kreeg ik tenminste toen ik vorige week door de Schoorlse duinen wandelde. Ik kreeg even het gevoel dat ik van start was gegaan in de Nijmeegse Vierdaagse, zoveel wandelaars. In colonne liepen we achter elkaar aan om te genieten van de heerlijke voorjaarszon en de prachtige, al weer ontluikende natuur.
Wat hebben we nodig?
Die vraag stel ik mij iedere dag, maar niet alleen mijzelf. Ik probeer er op te letten dat ik dat ook doe in al mijn patiëntcontacten. Wat heb je nodig om ‘heel’ te zijn, te kunnen doen waar je goed in bent en tevreden zijn met je persoonlijke omstandigheden? Dat is voor iedereen anders en totaal afhankelijk van vele facetten. Een chronische ziekte als COPD kan het leven zeer bemoeilijken. Langzaam worden de kaders in je leven anders en maak je andere keuzes. Niet omdat je het wilt, maar omdat het niet anders kan. Er is een enorme flexibiliteit van geest nodig om dan dicht bij jezelf te blijven en te kunnen leven met de beperkingen die een chronische ziekte met zich meebrengt.
Wat kunnen wij doen?
Als zorgverleners hebben wij de mooie taak om deze groep patiënten te begeleiden in dit proces. We maken samen een behandelplan en stellen doelen op. Het is geweldig om te zien dat er nog veel wél kan. Ik doe momenteel mee aan de pilot Brede Chronische Zorg. In het gesprek probeer je boven tafel te krijgen wat de problemen zijn, de wensen/doelen en de actie die je daaraan kunt verbinden. Dat zijn soms simpele dingen. Inzet van bijvoorbeeld een sociaal wijkteam, om iemand te ondersteunen in communicatie of contacten. Een wandeltocht voor mensen die alleen niet gaan of willen wandelen. Een ontmoeting bij de buurtcentra, maar nu even niet... Kennismaken met internet, al dan niet onder begeleiding. Er gaan deuren open en er ontstaat contact met lotgenoten en inzicht in eigen ziekte.
Belangrijk
Het is belangrijk dat je als zorgverlener op de hoogte bent van de mogelijkheden. De sociale kaart en de multidisciplinaire samenwerkingsverbanden. Overleg met de wijkteams, breng zorg in beeld. Kijk met elkaar en overleg wat de beste aanpak en behandeling is. Zo wordt de zorg breder en kunnen alle mogelijkheden benut worden. Op die manier krijgen we een complete zorg waar ook de imperfecties mogen blijven bestaan. Geen energielek, maar juist het tegendeel: deze zorg geeft energie, voor ons en voor de patiënt. En daar willen we naartoe.
Blijf dus op de hoogte, zoek je informatiebronnen en volg je nascholingen. Er zijn veel interessante mogelijkheden online, soms ook met interactie en leuke initiatieven. MedClass voorziet in die behoefte, we houden je op de hoogte met nieuwe plannen en staan voor een betere longzorg. De app MijnLuchtpunt is vernieuwd. Deze verschijnt binnenkort. Ook tijdens Corona kan dit een mogelijkheid zijn voor zorg op afstand. De moeite van het kijken waard.
Zorgen
‘Zorgen’ is zo’n woord met meerdere betekenissen. Je kunt je zorgen maken, je kunt zorg hebben en je kunt zorgen vóór. Het zit allemaal in ons en is bij de een meer in balans dan bij de ander. Als je veel zorgen hebt en er wordt niet of nauwelijks voor je gezorgd dan kan het behoorlijk misgaan, dat beneemt je letterlijk de adem. Ik voel zeker in ons werk de taak om deze balans boven tafel te krijgen. Wie heeft zorg nodig en waar kan ik ontzorgen. Aandacht voor elkaar is in ieder geval een mooi teken van zorg. Laten we elkaar zien…dat geeft lucht!
Adrie Schaap-de Jong, professional chronische zorg