Warme dagen kleuren deze zomer. Ik heb lang niet meegemaakt dat je tot ‘s avonds laat buiten kunt zitten, zonder het "Hollands" fris te krijgen. Terwijl duizenden vakantiegangers zich een weg banen door de rijen op de luchthaven of door de files op de Franse wegen, fiets ik naar het strand van Petten om met de voeten in het water even af te koelen. Ondanks de warme temperaturen staat het water bij onze boeren tot aan de lippen, dat moet óók gezegd worden. Wat een zorg. Donkere wolken boven de groene velden met koeien. Laten we hopen dat er een oplossing komt. Er is een lange adem en vertrouwen nodig om perspectief te houden!
Nijmeegse Vierdaagse
Zomer met alle facetten van zomerse blijheid en vrijheid, gezellige drukte op de terrassen en voor het eerst in twee jaar de Vierdaagse van Nijmegen. Nou ja, het werd uiteindelijk een driedaagse. Door de hitte werd de eerste dag, na zinvolle besluitvorming, afgelast. En heet was het! Ik weet uit eigen ervaring dat de wandelaar die zich voorbereid heeft op vier dagen wandelen, zich niet laat afschrikken. Die gaat door, weer of geen weer, hitte of regen, blaren of pijn, niet of nauwelijks te stoppen. Als ik iets ervaren heb in de zes jaar dat ik meegedaan heb met deze militaire marsloop, dan is het wel de gedrevenheid en het doorzettingsvermogen van de lange-afstandswandelaar. De organisatie weet dit en heeft, terecht, maatregelen genomen. Om leed en verdriet te voorkomen. Ik was de eerste loopdag van de driedaagse dit jaar op de Wedren om de sfeer te proeven. Ik voelde de hitte van de grond afkomen, realiseerde me hoe zwaar het geweest moest zijn. Hoe anders de dag erna: Hollandse wolkenvelden en vanaf 12 uur stromende regen op de Zeven Heuvelen. Daar gingen ze, de doorzetters in de regencapes. Zingend en onder luid applaus de heuvels op en af.
Respect
Respect voor de mensen die voor een goed doel lopen of zelf lichamelijk ongemak of ziekte ervaren. Een vriendin liep voor de Parkinson Stichting, zelf al twintig jaar Parkinson. Chapeau! En uitgelopen. Een patiënt die al jaren bij mij komt in verband met een chronische aandoening, loopt toch maar even die veertig kilometer per dag. Een bevriende longarts, die een paar maanden geleden ineens bedacht om de Vierdaagse te gaan lopen en het wilde meemaken. Werkende moeder en partner, alleen de strijd aangegaan en volbracht. Trots! Verbazingwekkend hoe mensen in rolstoelen zich achterstevoren een weg naar boven ploeteren, en niet opgeven! Eendracht maakt macht en geeft kracht, samen sterk en óp naar de overwinning.
Bron van kracht
Ik besefte dat samen beleven en ervaren een krachtige bron is om het leven te dragen, in mooie maar zeker ook in zware tijden. Chronisch ziek betekent zoveel meer, het heeft op veel fronten ernstige gevolgen voor het leven zoals je dat gewend was of zou willen leven. Ervaren dat er meer mensen zijn zoals jij, om de ziekte samen te dragen en elkaar naar een hoger punt te brengen. Denken in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden. Leven met de dag en in het moment: carpe diem!
De toon maakt de muziek
Dat ook muziek verbindt maakte ik mee op het Vrijthof van Maastricht. Na twee jaar geduld, was daar dan het langverwachte muziekfestival van André Rieu en zijn Orchestra. Een feest van begin tot eind, iedereen letterlijk bewogen. Perfecte organisatie, zo maak je het niet vaak meer mee. Ook voor de mensen met een aandoening: alle aandacht en respect. Een prachtige beleving, met als kers op de taart, 31 graden Celsius om 21.00 uur. Zo on-Nederlands, in een stad die ook heel buitenlands aandoet. De hele provincie eigenlijk. Een oase voor de ziel.
Plek waar je mag zijn
Het maakt mij blij en opgewekt: een praktijkmedewerker die met plezier haar werk oppakt en de spreekkamer omtovert tot een plek waar mensen terecht kunnen met hun vragen en problemen. Waar je mag zijn, in alle facetten van chronisch ziek zijn en lijden. Met een glimlach en een traan. Ook hier weer respect, voor die mens met de lange adem. Niet opgeven, maar doorzetten! Om positief de eindstreep te halen en te denken in mogelijkheden.
De dagelijkse praktijk
Afgelopen week bleek bij een longfunctietest een ernstig COPD, FEV1 38%. Antwoord op een jaar toenemende benauwdheid, opluchting dat er dus echt iets aan de hand is. Te lang gewacht, want niet zeuren... In overleg direct verwezen naar de tweede lijn voor verdere diagnostiek. Fijn dat het weer kan, hoe akelig de uitslag ook is. Goed om de strijd samen aan te gaan en te starten met een behandelplan dat past en laat zien dat er aandacht is voor de mens in iedere omstandigheid en op ieder moment. Dat klinkt als muziek in je oren en laat de zon in het leven schijnen; dan is af en toe een fikse bui te verdragen.
Adrie Schaap-de Jong, professional chronische zorg.