Interne zaken - De klos
Innovaties en veranderingen gaan soms snel. Adrie probeert om iedereen in dat proces te blijven zien.Je bent de klos: een gezegde dat we waarschijnlijk allemaal kennen. Het klinkt niet erg optimistisch, heeft meestal een negatieve klank. Voor mij echter niet. De maand begon op 1 april met het veelbelovende feit dat wij naar De Klos konden gaan om onze woonwagen neer te zetten in het Zevenheuvelengebied van Groesbeek. En je raadt het al, de camping heet De Klos.
We waren 31 maart, aan de vooravond voor ons vertrek, toch wel de spreekwoordelijke klos, want door de zware regenval was het veld zo vreselijk nat, dat onze caravan midden op het veld vaststond. Niet meer voor- en achteruit te krijgen, zelfs niet met de trekker. Dus bleven wij het weekend thuis en hoopten op mooi weer, zodat wij maandag konden vertrekken. We zijn allemaal een beetje de klos deze afgelopen maand, wat een regen is er gevallen. Op het moment dat ik dit schrijf valt de regen gestaag naar beneden. Maar goed, die eerste week van april hebben wij ons plekje op de Klos toch kunnen innemen en hebben opgebouwd. Gelukkig, - en dat is ook Nederland – hebben we prachtige dagen vol zon gehad, en zijn daarna beloond met mooie warme paasdagen als kers op de taart. Achter de wolken schijnt altijd de zon, en na regen komt zonneschijn. Daar houd ik mij maar aan vast!
Paasvuur
De ramadan is voorbij, het Suikerfeest, Eid al-Fitr, is gevierd. Onze patiënten die hebben meegedaan met de ramadan, kunnen het ritme van het gewone leven weer oppakken. Zo zijn er aan iedere cultuur tradities en rituelen verbonden. Hier naast “mijn” berg in Groesbeek, in het Duitse Kranenburg, werden de paasvuren ontstoken door de plaatselijke brandweer. Een feest van blijdschap met vuur, braadworst en bier. Bijzonder om mee te maken. Twee minuten over de grens en zo volledig anders. Dat zet mij stil bij andere herdenkingen die er nu aankomen. Vanmiddag tijdens mijn wandeling zat ik op een bankje in het bos achter de camping. Ik keek uit over de Canadese begraafplaats en zag de Canadese vlag wapperen. Nog een paar dagen, dan worden al die jonge mensen die daar liggen begraven, gesneuveld in het gevecht om onze vrijheid, herdacht. Het is inmiddels 78 jaar geleden. Ik heb er zelf niets bewust van meegemaakt, toch staan we stil. En dat is goed. Stilstaan bij oorlogsleed en verdriet over heel de wereld. Dat raakt mij, maar verbindt ook. Sta stil bij de mensen in je spreekkamer. Die vrouw uit Afghanistan, de man uit Kroatië, het verscheurde gezin uit Syrië. Ik kan ze zo opnoemen, ze komen bij mij. Met een lach en een traan. Verscheurd door het verleden, doorgaan in het heden!
Zie de mens
De praktijk is onderhevig aan allerlei vernieuwingen. Innovatie zoals dat met een mooi woord heet. Nieuwe telefooncentrale, digitalisering, robot proces automatisering, Zorg op Orde. Er gebeurt veel, met net zoveel gevolgen. Voor de praktijken soms een achtbaan die niet meer te stoppen is. We moeten door. Probeer oog te houden voor de mensen die het niet bij kunnen houden. De oudere huisarts, de niet-digitale patiënt. De laaggeletterde meneer. Blijf in alle vernieuwingen dicht bij jezelf, en ook dicht bij de mensen die van ons afhankelijk zijn. Ons streven is zorg op maat en goede patiëntenzorg. De ketens draaien. We hebben de diabeteszorg goed op orde. Ik doe mijn best om dat zo te houden, door nu met de nieuwe richtlijn alert te blijven op veranderingen die daaruit voortkomen. Dit betekent dat ik mensen extra laat komen om ze te helpen de GLP-1 voor het eerst te spuiten. Begeleiding bij gebruik van glucosemonitoring. Maar ook hulp bij aanvragen van lab of verwijzingen naar diëtiek, GLI en fysiotherapie. Wat ooit vanzelfsprekend was, is niet eenvoudiger geworden. Hier en daar een beetje hulp geeft mij voldoening in mijn werk en blije patiënten.
Welzijn
Welzijn voor iedereen, daar ga ik voor, dat is mijn uiteindelijke doel. Samen sterk en samen aan het werk. Wij als professional en de patiënt gemotiveerd, met eigen leefstijl en gezondheid. Hoe fijn is dat. Dan kan het regenachtig of zonnig zijn, ramadan of paasvuur, oorlog of vrede. Elkaar zien, in welke omstandigheid dan ook, geeft ‘Wel Zijn!’
Adrie Schaap-de Jong, professional chronische zorg
PC-NL-104903