Interne Zaken - Lente
De komst van de lente en de ramadan lopen dit jaar samen. Dat heeft verschillende effecten op Adrie’s patiënten.Een nieuw begin, al is er nog niet zo heel veel van te merken. De hemel huilt, de regen valt gestaag neer. Toch heb ik hoop op betere tijden, morgen vertrek ik naar mijn plekje op de heuvel in het oosten van het land om mijn woonwagen te installeren op het veld bij de boer. Ik ga ervanuit dat de zon vanaf zondag gaat schijnen. Ik heb daar uiteraard net zo weinig vat op als jullie allemaal, maar toch ben ik steeds meer doordrongen van het feit dat je zelf de regie hebt over eigen denken en doen. Ik vind het erg belangrijk om dat aan de mensen om mij heen en vooral ook aan mijn patiënten mee te geven. Ik kan als zorgverlener signaleren en adviseren, maar daarna ligt de uitvoering bij de zorgvrager of zorgbehoevende.
Door bewust te zijn van dit proces voorkom je teleurstelling en uitputting. Ik handel vanuit mijzelf en ben niet verantwoordelijk voor de keuzes van die ander. Het is wel mijn verantwoordelijkheid te informeren en mij ervan te vergewissen dat de kennis is overgekomen en begrepen.
Ramadan
Het is nu ramadan, de vastenperiode voor een deel van mijn patiëntenpopulatie. Er wordt dringend geadviseerd aan chronisch zieke mensen hier niet aan mee te doen. Ik geef voorlichting in de moskee en heb de imam aan mijn zijde. Desondanks zijn er toch mensen die écht willen vasten tijdens de ramadan. Alleen dan voelt het goed en eerbiedwaardig, maar hoe ga je daar nou mee om? Voor dat vraagstuk stond ik vanmiddag, toen ik bij een patiënt een huisbezoek bracht. Deze mevrouw spuit 4xdd insuline, heeft vanwege een zeer hoog risico ook een GLP-1, allemaal keurig volgens de richtlijn. DM2, OSAS, overgewicht en hartfalen. Moet dus écht niet meedoen aan de ramadan, maar doet het wel! Haar kinderen kunnen mevrouw niet overtuigen en ik denk niet dat ik er verandering in heb gebracht vanmiddag. Overigens heb ik wel goed kunnen uitleggen waarom het niet verstandig is om te vasten, zeker bij gebruik van een GLP-1, want dan ligt ketoacidose op de loer. Mijn troef is dat mevrouw en haar echtgenoot volgende week naar Mekka willen vertrekken. Wellicht dat dit meeweegt in het besluit niet te vasten, om zo gezond aan de reis te kunnen beginnen.
Leefstijlcongres
Leefstijl houdt ons allemaal bezig, in onze regio is vorige week het Leefstijlcongres georganiseerd. Doelgroep: praktijkondersteuners-somatiek, diëtisten en GLI-coaches. Het was een interessante bijeenkomst, waarin we met elkaar hebben nagedacht over verhoging van kwaliteit van zorg en verbeteren van de onderlinge samenwerking. Ongeveer de helft van Nederland heeft matig of ernstig overgewicht. Een zorgwekkende ontwikkeling. Een afgevaardigde van de GGD liet aan de hand van statistieken zien hoe zich dat verder ontwikkelt, als we daar niet heel snel mee aan de slag gaan. Een enorme uitdaging en noodzakelijk om de zorgkosten acceptabel te houden. Een mooi inzicht is dat leefstijl niet per definitie afvallen is, maar omkeren van een proces en daar voordeel bij hebben. Bijvoorbeeld meer bewegen, waardoor je niet verder aankomt en toch gezondheidswinst behaalt.
Kleine stappen
Ik ben gewend aan doorpakken en doen, en dat moet ik nou juist niet doen. Ten eerste moet niet ík het doen, maar de patiënt met overgewicht. Ik krijg de kans om in gesprek te gaan, alle factoren naast elkaar te leggen en te beoordelen, en samen te kijken wat het zwaarst weegt en wat prioriteit van aanpak verdient. Wie is hierbij nodig? Denk aan GLI of diëtist, of beiden. Sociaal Wijkteam, huisarts, psycholoog of POH-GGZ. Kijk breed en denk mee, ook weer samen. Daarna zijn het kleine stappen in de goede richting. Dat is een nieuw begin van een mooie ontwikkeling! De inzet van GLP-1 bij leefstijl riep veel discussie op. Hoe sta je tegenover deze ontwikkeling?
Reflectie
Kom ik tot slot weer terug bij mijzelf. Ik wil geen spons zijn die alle negativiteit van de wereld om mij heen opzuigt. Ik wil stralen, levenslust en hoop bieden en vooral ook laten voelen dat niemand er alleen voor staat en dat er niets is wat niet gekeerd kan worden. Ik huppel de lente in!
Adrie Schaap-de Jong, professional chronische zorg