Luchtige zaken: Voorbij…
De seizoenen komen en gaan, het zijn zaken die je moet accepteren. Zo is het soms ook in het leven met een chronische ziekte.We hebben er maandenlang naar uitgekeken. Die lange winter met hoge besmettingscijfers kwam haast niet om. De weken zijn voorbijgekropen, en eindelijk...daar was ie dan... de zon! Zo loopt het in het (voor de ouderen onder ons) bekende lied van Gerard Cox uit 1973. Heerlijk, om blij van te worden. Nou moet ik zeggen, die zon was er en ik heb zoveel mogelijk van het licht en de zomer genoten, maar de wolken en de daarbij behorende regen, hadden dit zomerkwartaal toch echt de overhand. Jammer voor veel kampeerders. Je staat direct met je voeten in het natte gras, al was van enige terughoudendheid bij mij op de camping niets te merken. Caravans en campers reden en rijden (nog steeds) af en aan. Wij zijn een landje van kamperen en buiten recreëren en we laten ons niet door het weer regeren!
Twee kanten
Iedere medaille heeft twee kanten. Als je in de natuur om je heen kijkt is het nog nooit zo groen geweest. Een oase voor je ziel. Zoveel kleurschakeringen. Prachtig! Ik was het afgelopen weekend in de omgeving van Groesbeek, een dorp in het Zevenheuvelengebied nabij Nijmegen. Wandelingen gemaakt over bergen en door dalen, je waant je serieus in het buitenland. Hoe goed om dan met aandacht en liefde voor jezelf en de natuur te lopen en alles op je in te laten werken. Je hoofd op orde en weten waar je voor staat.
De dag erna hebben we de wijnroute van Groesbeek gelopen; er zijn in dat gebied een aantal goede wijnboeren. Tijdens de wandeling kun je kennismaken met de producten en wijnen van de streek. Dit is een totaal andere wandeling dan de bos- en heuvelwandeling op de Duivelsberg, maar beslist niet minder mooi. Ik stond al wandelend weer eens stil (ja, dat gaat samen) bij de kern van de zaak. Of dat nu je gezin, werk of misschien een probleem van het moment is. Je moet het doen met wat er op je levenspad komt en daar mee leren omgaan en accepteren. Wat niet betekent dat je er geen invloed op hebt, maar door te overdenken word je je bewust en krijg je overzicht, waardoor je verder kunt.
Het water uit de Maas en de Waal is ook hier te hoog geweest, gelukkig zonder al te veel gevolgen. Je kunt het nog zien als je richting Millingen gaat. De paden zijn smaller en de bossen lijken hier en daar op een mangrovebos, heel bijzonder. Hoe kijk je naar de wereld om je heen? Registreer je de verandering? Zonder dat alleen via de app op je telefoon te doen?
Zintuigen
Kijken, voelen, ruiken... Vanmorgen vroeg liep ik mijn vaste rondje door de polder. Het was er zo stil en er lag een vlaag mist over de velden. Een wegspringende haas voor mijn voeten en vroege werkers die de kool van het land aan het halen waren. Ik zag, voelde en rook het eind van de zomer. De herfst begint stiekem haar intrede te doen. Seizoenen komen en seizoenen gaan, het is een zekerheid die we moeten accepteren en waarin we meedeinen. Dat is het enige en juiste dat we kunnen doen. Laten gebeuren en meebewegen.
Leven is ongeveer net zo. Als je met alle beperkingen van het ouder wordende lijf en met chronische ziekte te maken krijgt, kun je verbaast, boos of met verzet reageren. Meebewegen kan ook. Accepteren dat het is zoals het is, en daar het beste van maken. Een patiënt met COPD zei het laatst tijdens mijn spreekuur: als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat! Die hou ik vast, wat mooi.
Een MRC en CCQ geven op termijn goed weer hoe het verloop van de ziekte COPD is. We hebben tools in handen om in beeld te brengen welke gebieden aandacht nodig hebben, zoals de Ziektelastmeter. Samen met de patiënt meebewegen op de golven van het moment en aandacht besteden aan behoud van energie en eigenwaarde. Stabiel blijven binnen de mogelijkheden.
We zijn een psycho-socio-somatisch wezen. Het één kan niet zonder het ander. Zorg dat je in de breedste vorm hoort, voelt en ziet wat de patiënt tegenover jou nodig heeft. Dan maak je het verschil in de zorg. Wat een uitdaging om zo in de chronische zorg te kunnen werken!
Het is bijna voorbij die mooie zomer. Maar ook de herfst heeft haar schoonheid. Zoals de jaargetijden van het leven!
Adrie Schaap-de Jong, professional chronische zorg